Het is 18 juli 2010 als ik een hartinfarct krijg. Gevolgd door 3 hartstilstanden en een cardiogene shock. Heel heftig dus. Als een wonder overleef ik het…..

Dankbaar

Dank je wel lieve echtgenoot, 112-operator, politie, brandweer, ambulancebroeders, verpleegkundigen, cardiologen. Voor jullie zeer adequate optreden. Zonder jullie was ik er niet meer geweest. Aanvankelijk was de situatie nog zeer kritisch. Ik was in totaal 1 uur gereanimeerd. De medische staf dacht dat ik al hersendood was. Tot na 36 uur toch een lichte pupilreactie een ander beeld gaf op mijn situatie. Alle zeilen werden bijgezet….. daar ben ik nog iedere dag dankbaar voor.

10 pillen

Na ruim 2 weken was ik weer thuis. Met een ‘bak pillen’, dat wel…. In het volste vertrouwen slikte ik ze. Tot zelfs wel 10 pillen per dag. Ik trotseerde de spierpijn, jeuk en rusteloze benen. Ik was super dankbaar dat ik nog leefde en dat iedereen zich zo voor mij had ingezet. Waarom zou ik dan zeuren over een beetje bijwerkingen van de medicijnen? De artsen die mijn leven hadden gered vertelden dat ze goed voor mijn waren, dus dat slikte ik voor zoete koek.

Steeds beter

Het ging steeds beter met me. Dankzij de medicijnen, werd er gezegd. Gelukkig kreeg ik ook complimenten over mijn goede conditie en leefstijl, ook van vóór het infarct. Die hadden zeker een bijdrage geleverd. Binnen 6 maanden was mijn conditie weer op een niveau van 115%, na een jaar 150% en inmiddels zit ik boven de 200%.

Zorgen over pillen

Na 3 jaar begon het toch te knagen. Ik was nog maar 53 jaar en vroeg me steeds vaker af of ik zoveel pillen écht wel nodig had. Zijn ze wel zo goed voor me? Ook voor mijn lever en nieren die daardoor zwaar werden belast? En altijd die pijnlijke bovenbenen…

Tijdens diverse consulten met steeds wisselende artsen sprak ik mijn zorgen uit. Antwoorden als: “het gaat zo goed met u dankzij de medicijnen” – “never change a winning team” – “medicijnen hebben nou eenmaal ook bijwerkingen’’ gaven mij sterk het gevoel dat ik voor afbouw op geen enkele medewerking hoefde te rekenen. Aanvankelijk was ik zeer teleurgesteld in deze artsen. Maar met de kennis die ik nu heb, heb ik er ook begrip voor. Het zijn niet de medici die niet willen, het is het systeem dat niet klopt.

Eigen verantwoordelijkheid

Ik koos ervoor om zelf verantwoordelijkheid voor mijn gezondheid te nemen. Ik wilde niet langer alles uit handen geven. Nou is ‘zelf doen’ mijn hele leven al een thema. Als kind al… Hoewel het ook wel eens mijn valkuil kan zijn, zag ik het nu als mijn kracht. Bij gebrek aan steun van medici besloot ik het afbouwen ‘zelf te gaan doen’, maar wel verantwoord!

Weer aan de studie

Vanaf dat moment ben ik weer gaan studeren. Over de werking van ons lichaam, onze organen. Over samenhang tussen lichaam en geest, over verstoringen in onze systemen, over belangrijke voeding voor onze cellen, weefsels en organen, over de invloed van (niet) bewegen. Over de vele signalen die ik al jaren vóór mijn infarct had gekregen maar niet had (h)erkend. Over de medische behandelingen die daarop volgden… en hoe die de boel nóg meer ontregelden. Een wonder eigenlijk dat het nog zo lang ‘goed is gegaan’.

Alles wat ik leerde en wat bij mijn persoonlijke situatie aansloot heb ik uitgeprobeerd. Soms met een ijzeren zelfdiscipline maar steeds in de volle overtuiging dat het mij verder zou helpen. De ene keer met succes, de andere keer weer met een ervaring rijker. Hoe dan ook, het heeft me gebracht naar waar ik nu ben. Een geweldige conditie, met nog slechts enkele medicijnen én in een veel lagere dosering. Mijn doel is in 2020 medicatievrij te zijn. En ik geniet van elke stap op weg daar naar toe.

Anderen begeleiden

Inmiddels ben ik opgeleid tot Orthomoleculair Therapeut en Vitaliteitscoach en ik adviseer en begeleid mensen met (risicofactoren voor) hart- en vaatziekten die naast reguliere zorg ook zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun gezondheid.

Missie en droom

Het is mijn missie dat mensen geen hart- en vaatziekten (opnieuw) krijgen. En het is mijn droom om samen te werken met zorgprofessionals uit de reguliere cardiologie, op basis van gelijkwaardigheid. Samen staan we sterker!